فراتر از اطلاعات: تصویر (خیال)
اینترنت چیزی بیش از اطلاعاتی است که در اختیار مینهد.پنج سال قبل یک انسانشناس، در دانشگاه شیکاگو به نام آریون آپادورای در اثرش به نام مدرنیته در بعد وسیعش، روش جدیدی برای مطالعهی جهانی شدن فرهنگی ارائه داد(1996).پژوهش او که بر مفهوم »جامعهی خیالی» اندرسون مبتنی است نشان میدهد که تصویر(خیال) به گونهای کنش اجتماعی تبدیل شده که اساس جوامع مدرن و فرهنگهای اینترنتی را تشکیل میدهد، و آنها را زماندار و مکاندار میکند.
تصویر (خیال) مکانیزمها را به گونهای تقویت میکند که ما بتوانیم هویتها را ایجاد، و حتی جعل نماییم، جوامع را بسازیم، و از نگاه آپادورای و اندرسون جایگزین هایی را برای دولت-ملت به وجود آوریم.بنابراین، این مقوله، به یک نیروی قدرتمند اجتماعی تبدیل شده است.همانگونکه آپادورای می گوید، تصویر روز به روز نقش مهمتری را در زندگی افراد و از طریق مجلات عمومی، و سایر رسانه ها ایفا می کند و ابزارهای غنی را به منظور سنجش، بررسی و بافتی نمودن اطلاعات ما در اختیار می نهد.واقعیت آن است که خیال پردازی در بسیاری جوامع نوعی کنش اجتماعی شده است؛ خیال پردازی فضایی ایجاد می کند که ما در آن زندگی خود را دوباره می سازیم.ما در فضاهای مجازی به انحاء مختلف، تصویر (خیال)را تجربه میکنیم،MUDها و اتاقهای چت همگی دنیاهای خیالی هستند.در سمینار HATII درخصوص »بررسی فضای مجازی» مکرراً شاهد نقش حائز اهمیت تصویر در ارتباطات بودیم.تصویر به ما امکان می دهد تا جایگاه خود را در فضای مجازی تعیین کنیم.اینترنت افراد را قادر میسازد تا تجربیات خود را تقسیم کنند و از طریق اتاقهای چت، گروههای خبری، و فضاهای ویژهی استفاده چند کاربر، باندهای اجتماعی ایجاد کنند.آنها ما را قادر میسازند تا »جوامع خیالی» بسازیم که ساختار اجتماعی و فرهنگی دارد، اما تا زمانی که نهایتاً لباس »واقعیت» بپوشد در هالهی خیال باقی خواهد ماند.
از آنجا که عمدهی این جوامع »متن محور» (متن به معنای سنتی »متن» کلمه) باقی میمانند (1-2000) جنسیت، تفاوتهای فرهنگی، قومیت، و نژاد که خود، گروهها و فضاهای اجتماعی جدیدی را پدید میآورند، مغایرت دارند.آنها علاوه بر وابستگیهایشان به تصویر (خیال)، به بیایمانی ما نیز تکیه میکنند.درست همانند دنیای واقعی که افراد و گروهها به دنبال بازتولید، تقویت، و ترویج هویت فرهنگی خود هستند، در فضای مجازی نیز وضع به همین منوال است.بنابراین، این جوامع شکننده و موقتی (گذرا) هستند، و تعاملاتشان را عمدتاً با دقت کمتری ثبت یا مستند می کنند، در عین حال، یک رابطهی دو جانبهای که روز به روز تقویت میشود بین جوامع اینترنتی و جهان واقعی وجود دارد (مثلاً رابطهی متقابل بین تجسمزدایی مجازی و نفوذ در جسم و همچنین رابطه بین تبادل جنسی مجازی و مبدل پوشی را در نظر بگیرید.).
این انسانشناسی فضا و جامعه به لحاظ زمانی بسیار محدود است و بررسی آن صرفاً به حفظ صفحات وب با متن ASCII آنها، تصاویرشان (با فرمت های gifs, jpegs, pangs)، صداهایشان، و نمودهای واقعی مجازی آنها بستگی ندارد.بلکه مستلزم رابطه بین فضا، بافت، و خیال است.این کل مطلب درخصوص »متن» در معنای عام آن است.در پژوهش درخصوص مسأله ای مرتبط با بررسی مخاطب در فضای تلویزیون، ویرجینیا نایتینگل میگوید متن را نمیتوان از تصویری که مخاطب از آن میسازد جدا کرد (1996).وی یادآوری میکند که تأکید بر بافت از سوی متخصصان الکترونیک چیز جدیدی در مطالعات مربوطه به اطلاعات یا جامعه نیست.مالینویسکی ، انسانشناس تکوینی از مطالعه Trobriand Islanders نتیجه گیری می کند که نه تنها متن، بلکه بافت، کل ماهیت عملکرد و مالکیت خصوصی آن، همگی در معنای آن مؤثرند (1954). مطالعات مربوط به اینترنت و خاصه وب، اتاق های چت، و MUDها همین نتیجه را برای ما در پی خواهد داشت: اگر ما بخواهیم این فضاها و اطلاعات مربوط به آنها را بازسازی کنیم و در آینده آنها را بهتر دریابیم نمیتوانیم آنها را از کاربرد و کاربرانشان جدا کنیم.
فضاهای مجازی، مانند فضاهای واقعی اشان، از نظامهای ارزشی، معانی، استانداردها، و رفتارهای مشترکی برخوردارند.آنجا که افراد به یک معنا با جامعه درگیرند-چه مجازی و چه واقعی-با مکانیزمهایی ارتباط دارند که آن جامعه و هویت جمعی آنها را حفظ میکنند.معنای مکان و تعلق از طریق تکامل دستورالعملها و پروتوکلهای مربوط به رفتار و روشهای تقویت آنها، تثبیت میشود.به عبارت دیگر، جوامع حول اعمال، قوانین، و نمادهایی که افراد آنها را یاد میگیرند، پیروی میکنند (یا حتی انکار می کنند)، و میتوانند آنها را بازشناسی کنند قوام مییابد. این اعمال، قوانین، و نمادها سبب شناسایی آسانتر بیگانگان نیز میشوند.جوامع مجازی نیز مانند جوامع واقعی، اغلب منحصر به فرد و حتی منزوی هستند.به گزارش کورتیس از پژوهشی در مودر »زندگی در MUD»، مشارکت کنندگان به تدریج به اجماعی در مورد یک زبان مشترک (خصوصی) درخصوص استانداردهای مناسب رفتاری، و نقشهای اجتماعی رسیدند (1996).سایر پژوهش ها درخصوص فضای مجازی نیز به نتایج مشابه ایی رسیده اند. یکی از دلایلی که نشان می دهد ارتباطات تحت کنترل قوانین خاصی قرار دارد آن است که اغلب این جوامع بر نوعی اعتماد حساس و شکننده استوارند، که خود ارتباط تنگاتنگی با تصویر (خیال) دارند.در واقع میتوان گفت که دستاوردهای این جوامع مجازی متنی را پدید میآورند که ما را قادر میسازد تا این جوامع و تجربیات فضای مجازی را بهتر درک کنیم.چالش در نحوه مستندسازی آنهاست.اقدامات لازم:
1. تمام بافت را آن سان درک کنیم که بتوانیم به طور مجازی یا واقعی این جوامع را بازسازی کنیم؛
2. عکسهایی تهیه کنیم که آیندگان از روی آنها بتوانند »تصویری از فضاهای مجازی بسازند»؛ یا،
3. یک رشته جدید یا یک قومنگاری وب محور را درست کنیم و از طریق روشهای انسانشناسانه آن را تقویت کنیم.
از طریق بررسی ساختار بنیادین اینترنت دریافتیم که نگهداری اطلاعات مستلزم رویکردی چند بعدی است؛ مکانیزم ها باید طوری طراحی شوند که از طریق آن ها بتوان محتوای وب را گزینش و ذخیره نمود.و دلیل نیاز به راه کارهایی نظیر مطالعات قوم نگارانه تسهیل مستندسازی فرایندهای اینترنتی و فضای اجتماعی است که اینترنت پدید می آورد.حفظ اطلاعات اینترنت مستلزم عملکرد کتابداران و آرشیوپردازان و در صورت لزوم همکاری این دو است.