نوشته : شعبانعلی بهرامپور
این مقاله اطلاعاتی توصیفی از نظام رسانهای کشور ژاپن با پرداختن به رسانههای مختلف دیداری، مطبوعاتی و خبری ارائه میدهد. نظام رسانهای این کشور را باید در ارتباط با ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی مورد توجه قرار داد.
رسانههای گروهی ژاپن بر مبنای یک سیستم و برنامهریزی دقیق استوارند که هدف این مقاله ارائة تصویری از این سیستم به خواننده است. در پایان مقاله تحلیل کوتاهی از نظام رسانهای ژاپن ارائه میشود.
موقعیت جغرافیایی ، جمعیتی و زبانی ژاپن
مجمعالجزایری است که در امتداد شمال شرقی ساحل قاره آسیا واقع شده و چهار جزیره اصلی به نامهای هکایدو، هنشو، شیکوکو و کیوشو و 6848 جزیره کوچک را شامل میشود.. این کشور 378000 کیلومتر مربع وسعت دارد. مجمعالجزایر ژاپن که بیش از صدهزار سال پیش مسکونی شده، بیآنکه هیچ هجوی از بیگانگان را به سرزمین خود به ثبت رسانده باشد، بارها شاهد تعرض به کشورهای مختلف اطراف و کشورگشایی حاکمانش بوده است، که آخرین آن در زمان جنگ جهانی دوم اتفاق افتاده است.
ژاپن 43/127 میلیون نفر جمعیت دارد که 25/62 میلیون نفر آن را افراد مذکر و 18/65میلیون نفر را افراد مؤنث تشکیل میدهند. تراکم جمعیت در این کشور 339 نفر در هر کیلومتر مربع است. ژاپن هفتمین کشور پرجمعیت دنیاست و 3/2درصد کل جمعیت فعلی جهان را تشکیل میدهد. رشد جمعیت در ژاپن از سال 1975 به بعد روند نزولی بهخود گرفته و در سالهای اخیر به 18/0 درصد رسیده است. پیشبینی میشود از سال 2020 ژاپن با رشد منفی جمعیت مواجه شود. زبان مردم ژاپن، ژاپنی است. گفته میشود این زبان به زبانهای چینی، کرهای و مغولی شباهت دارد. در اواخر قرن ششم، با رخنه فرهنگ چینی به این کشور، حروف چینی که به آن «کانجی» میگویند، به عنوان الفبای نوشتن مورد استفاده قرار گرفت و بهتدریج حروف سادهتری از بطن کانجیهای چینی اختراع شد که به حروف «هیراگانا» و« کاتاکانا» نامیده میشوند. در حال حاضر ژاپنیها از هر سه حروف کانجی، هیراگانا و کاتاکانا استفاده میکنند.
ویژگی خاص فرهنگی
موقعیت اقلیمی و جغرافیایی، شرایط تاریخی، سابقه تمدنی، جغرافیای سیاسی، سابقه جنگهای ویرانگر و... همگی سبب شده تا ژاپنیها، روحیه انحصارگرایی یا فردگرایی نداشته باشند. گفته میشود یکی از فاکتورهای مهم که موجب ترویج روحیه جمعگرایی یا گروهگرایی در ژاپن شده است، موقعیت بسیار دشوار اقلیمی و جغرافیایی است. شرایط اقلیمی دشوار سبب شده تا آنها با جدیت و پشتکار زیاد برای امرار معاش و ساختن زندگی خودشان تلاش کنند.
شرایط مذکور سبب شده تا یک ژاپنی، تنها منافع ملی خود را در نظر بگیرد و به عرصة جهانی توجهی نداشته باشد. جامعه ژاپن عموماً درونگراست و با تکیه بر نظریه یگانه و همگن بودن ملت ژاپن، بر محور قومیت استوار است. از این رو گفته میشود ژاپنیها بیشتر از یهودیان عقیده دارند که تافته جدا بافتهاند. تو گویی رسالت دارند که بر جهان مسلط شوند و اگر هم سلطه عملی بر جهان ندارند، میخواهند حداقل بالاتر از هر ملت و قوم دیگری باشند. در عین حال آنها غرب و بهویژه آمریکا را در سلسله مراتب کشورهای جهان، در رأس میدانند و کشورهای در حال توسعه را در مراتب بسیار پایین. اگر چه شکست آنها در جنگ جهانی برای آنها بسیار گران تمام شد و روحیه آنها را در هم شکست، اما توفیق آنها در پیشرفت اقتصادی، روحیهشان را تقویت کرد و تمایل آنها را برای «اول شدن» دوباره زنده ساخت. با این همه، واقعیت این است که ژاپنیها مردم کشورهای دیگر را بیگانه و دیگری میدانند و مهاجرپذیر نیستند. آنها نسبت به نژاد و قوم خود حساسیتهای ویژهای دارند و این احساس سبب شده تا مرزبندی قومی و جدی بین ژاپنی و خارجی قائل باشند. کوتاه سخن این که این روحیة قوممداری ژاپنی سبب سختکوشی، جدیت، انضباط و پرکاری آنها شده است.
ژاپنیها معتقدند میتوانند بر جهان مسلط شوند. برخی از محققان، انضباط، پرکاری، تلاش مضاعف و قوممداری ژاپنیها را در کنار صفت سادهزیستی آنها قرار میدهند.
سطحینگری، غیرمستقیم پاسخ دادن، تبسم بهجای درگیرشدن در مباحث منطقی، ابراز احساسات بهجای منطق و عینیتگرایی در مواجه با خارجیها، جواب مؤدبانه به ظاهر مثبت به جای پاسخ صریح و رک، نمادگرایی و طبیعت دوستی از دیگر ویژگیهای ژاپنیهاست؛ ویژگیهایی که گاه ممکن است با یکدیگر متضاد بهنظر برسند. نکته با اهمیت در همه موارد مذکور این است که ویژگیهای مذکور در راستای اعتلای ژاپن و اول شدن آن در جهان است.
روزنامهها، مجلات و خبرگزاریها
سابقه انتشار روزنامه (یاشیمبون به زبان ژاپنی) به سال 1862 برمیگردد. در این سال اولین روزنامه ژاپنی به نام Kan ban Batabiya Shimbun تحت نظارت حکومت فئودالها منتشر شد. اما، انتشار نشریات در ژاپن بهطور جدی در سال 1868 شروع شد. در این سال در شهرهای توکیو، اوزاکا، کیوتو و ناکازاکی چاپ نشریات آغاز شد. با شروع امپراطوری میجی، انتشار روزنامه نیز بطور گسترده آغاز شد. اولین نشریه خبری روزانه در این دوره در 28 ژانویه سال 1871 به اسم یوکوهاما ماینیچی شیمبون منتشر شد. یک سال بعد، قدیمیترین روزنامههای ژاپنی که هنوز هم منتشر میشوند، یعنی ماینیچی شیمبون و کوشو شیمبون و یاما ناشی شیمبون شروع به کار کردند. عمده مطالب این روزنامهها در آن دوره اعلامیهها و بیانیههای صادره از طرف دولت مرکزی و استانداریها بود. بیشتر روزنامههای کنونی ژاپن، تاریخچهشان به دهه 1870 باز میرسد.
پس از مدت کوتاهی، روزنامههای جدید پدید آمده و انتشار اخبار و مطالبی برای عموم مردم را آغاز کردند. مهمترین این روزنامهها، دو روزنامه معروفند که اولی یومیوری شیمبون در سال 1874 در توکیو و دومی آساهی شیمبون در سال 1879 در اوزاکا شروع به کار کردند. در سال 1975 اولین قانون مطبوعات در ژاپن با رویکرد سهلگیرانه انتشار تصویب شد.
اندکی بعد، در سال 1881 با فرمان امپراطور مبنی بر تأسیس مجلس، احزاب سیاسی تشکیلات خود را منسجم نموده و روزنامهها نیز هر کدام به یکی از احزاب سیاسی پیوستند و جبههای با گروههای مخالف دولت تشکیل دادند. در سال 1883 دولت یک روزنامه رسمی منتشر ساخت و در سال 1909 قانون مطبوعات مصوب 1875 را ملغی و قانون جدید مطبوعات را به تصویب رساند که طی آن ناشران را موظف کرد که وثیقهای برای نشریه در نزد دولت بگذارند. بدینترتیب دولت اختیارات بیشتری برای تعطیل کردن روزنامهها بهدست آورد. این قوانین، کار روزنامههایی که عمدتاً مخالف دولت بودند را دشوار ساخت.
در سال 1890 اولین دستگاه چاپ دورانی توسط آساهی شیمبون از فرانسه خریداری شد. این دستگاههای چاپ موجب شد که روزنامهها با سرعت و تیراژ بیشتر چاپ شوند.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم با جا افتادن معیارهای سرمایهداری، اتکای مطبوعات به حمایت مالی احزاب سیاسی و شخصیتهای مهم سیاسی و اقتصادی بهتدریج کاسته شد و توسعه صنعتی روزنامهها سبب افزایش تیراژ آنها شد.
درعین حال بلاهای طبیعی نیز گاهی جلوی رشد نشریات را میگرفت که زلزله یکی از مهمترین آنهاست.
زلزله بزرگ کانتو در اول سپتامبر 1923 صدمه شدیدی به روزنامههای توکیو وارد آورد، اما روزنامههای شهر اوزاکا، یعنی آساهی شیمبون و ماینیچی شیمبون از فرصت استفاده کرده و نفوذ خود را در سطح کشور گسترش دادند و همراه با وسیله جدید ارتباطی یعنی رادیو، نقش مهمی را در شکل دادن به جامعه مدرن ژاپن ایفا کردند.
بعد از جنگ جهانی اول، میلیتاریزه شدن کشور و رکود اقتصادی جهانی، تأثیر زیادی بر جمعیت شهری و روستایی ژاپن گذاشت و بنیان آسیبپذیر سرمایهداری ژاپن را در معرض خطر جدی قرار داد. نیروهای فاشیست در ارتش، قدرت را بهدست گرفتند. دولت برای کنترل افکارعمومی تمام خبرگزاریها را در هم ادغام کرد و یک خبرگزاری دولتی با نامDomei Tsushin sha درسال 1936 تشکیل داد تا نظارت کامل بر اخبار داشته باشد، بهگونهای که تمام اخبار باید از فیلتر نظامیان میگذشت. بعد از جنگ جهانی دوم در سال 1945 ژنرال آمریکایی مک آرتور فرمانده قوای اشغالگر متفقین تمام کوشش خود را صرف غیرنظامی کردن دستگاههای دولتی ساخت. روزنامهها به شیوه آسانتر اجازه انتشار یافتند و با شروع شرایط جدید در ژاپن تعداد زیادی روزنامه ظاهر شدند. خبرگزاری که در انحصار نظامیان بود منحل گردید و به جای آن خبرگزاریهای جدید تأسیس شد.
به دنبال آن روزنامهها و خبرگزاریهای عمده کشور، شبکههای جمعآوری خبر در خارج از کشور را گسترش دادند و رشد اقتصادی سریع ژاپن در دهه 1960 موجب افزایش درآمدهای ناشی از آگهیهای تبلیغاتی شد.
از دهه 1970 به بعد با ظهور وسایل جدید ارتباطی مانند ایستگاههای تلویزیون و رادیو و همچنین انواع جدید نشریات هفتگی و ماهانه، ماهواره و سایر وسایل ارتباطی و منابع اطلاعاتی در دسترس مردم بسیار متنوعتر شدند. با وجود این، بسیاری از مردم همچنان برای دریافت اطلاعات به روزنامهها متکی هستند.
روزنامهها نیز در پاسخ به تنوع گسترده در منابع اطلاعاتی، تلاش خود را برای غنی کردن منابع اطلاعاتی چند برابر کرده و وارد کار پردازش اطلاعاتی و فروش آن برای کسب درآمدهای بیشتر شدهاند.
روزنامهها در ژاپن با شمارگانی حدود 73میلیون نسخه در روز، یکی از پرتیراژترین روزنامههای دنیا هستند. در سرتاسر ژاپن علاوه بر روزنامههای محلی و منطقهای 115 روزنامه سراسری چاپ میشود که معروفترین آنها روزنامههای یومیوری شیمبون، آساهی شیمبون، ماینیچی شیمبون، نیهون کیزایی شیمبون و سانکی شیمبون هستند. این پنج روزنامه به تنهایی 50درصد شمارگان کل روزنامههای ژاپن را دارا هستند. شمارگان بالای روزنامههای ژاپنی، سبب شد این کشور بعد از نروژ که شمارگان روزنامه در آن به ازای هر 1000 نفر 598 نسخه است، با 580 نسخه روزنامه به ازای هر هزار نفر، رتبه دوم را در جهان داشته باشد.
در مجموع در ژاپن 767 عنوان مجله اعم از هفتهنامه، ماهنامه و فصلنامه بهطور سراسری منتشر میشود. مهمترین این هفتهنامهها شونن ماگزین و شونن جامپ هستند که شمارگان آنها بین 5/3 تا 4 میلیون نسخه در نوسان است. بهطور کلی مجلات ژاپن به دلیل توجه به چاپ داستانهای سریالی دارای شمارگان بالایی هستند. در واقع در ژاپن برای هر موضوعی چندین مجله چاپ میشود که مهمترین مجلات مربوط به روزنامههای مشهور ژاپنی هستند. یومیوری ویکلی، هفتهنامه آساهی، ساندی ماینیچی و مجله ایرا (متعلق به روزنامه آساهی) از مجلات معروف ژاپن هستند.
برای آگاهی از بنگاههای بزرگ رسانهای و چگونگی فعالیت آنها، در ادامه به تعدادی از آنها پرداخته میشود.
1.روزنامه یومیوری شیمبون
روزنامه یومیوری توسط شرکت روزنامه یومیوری به زبان ژاپنی منتشر میشود. این روزنامه از سال 1874 انتشار خود را آغاز کرد و علاوه بر توکیو، اوزاکا، فوکوکا و دیگر شهرهای عمده و مهم ژاپن در چند شهر بزرگ دنیا مانند لندن، هنگکنگ، بانکوک و نیویورک برای ژاپنیها منتشر میشود. این روزنامه اخیراً انتشار خود را در نیویورک به دلیل فقدان صرفه اقتصادی متوقف کرده است. روزنامه یومیوری پرتیراژترین روزنامه در ژاپن و جهان است. این روزنامه تیراژ خود را از 10میلیون نسخه در روز در سال 1994 به چهارده میلیون و پانصدهزار نسخه در سال 2004 رسانده که ده میلیون آن طی چند چاپ در صبح و بقیه در عصر منتشر میشود. این روزنامه در نوبت صبح چاپهای متعددی دارد و در استانهای مختلف گاهی با ویرایشهای محلی به چاپ میرسد. این تعداد توسط شش هزار کارمند و 2700 نفر اعضای تحریریه تولید و منتشر میشود. روزنامه در 29 چاپخانه مدرن این شرکت و در شهرهای مختلف به چاپ میرسد و توسط 2450 کامیون روزانه توزیع میشود. روزنامه یومیوری، روزنامه اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، ورزشی و اقتصادی است که با سه شعار «حقیقت را بخوانید»، «امروز را بخوانید» و «آینده را بخوانید» فعالیت میکند. این روزنامه، میانهرو و راستگرای محافظهکار است و از سیاستهای دولت وقت حمایت میکند. به مسائل جهانی بهطور گسترده نیز میپردازد و به مسائل و رویدادهای خاورمیانه و ایران توجه ویژه نشان میدهد. این روزنامه با توجه به اینکه 35 دفتر خارجی و خبرنگاران زیادی در سراسر جهان دارد، در مقابل تحولات جهانی، عکسالعمل سریع نشان میدهد.
روزنامه یومیوری از نظر مالی در ظاهر مستقل است و به دولت یا حزب خاصی وابستگی ندارد. درآمد اصلی آن از طریق اخذ حق اشتراک و چاپ آگهی حاصل میشود. به علت درآمد قابل توجه از تبلیغات، قیمت نشریه بسیار ارزان است. نکته جالب توجه در فروش روزنامه این است که 95درصد از شمارگان بالای 14میلیون و پانصدهزار نسخهای این نشریه از طریق اشتراک به فروش میرسد. روزنامه یومیوری 346 دفتر در داخل ژاپن دارد که تحت نظارت دفاتر اصلی فعالیت میکنند. دفاتر اصلی روزنامه در شهرهای توکیو،اوزاکا، ناگویا، فوکوکا، کیتاکیوشو و تاکایوکا قرار دارند. مصرف کاغذ روزانه یومیوری 2450 رول بوده که هر رول دارای 62/1 متر عرض و 7/13 کیلومتر طول و 950 کیلوگرم وزن است.
روزنامه دارای بخشها و زیرمجموعه گستردهای است. شرکت یومیوری دارای روزنامه دیلییومیوری است که به زبان انگلیسی با تیراژ 60هزار نسخه در سه شهر توکیو، اوزاکا و شیبو چاپ و منتشر میشود. برخلاف روزنامه یومیوری که در آن هیچ کارمند خارجی کار نمیکند، در روزنامه انگلیسی زبان دیلی یومیوری حدود 50 نفر خارجی کار میکنند. روزنامه دیلییومیوری از لحاظ شمارگان، بعد از روزنامه انگلیسی زبان ژاپن تایمز قرار دارد.
یومیوری هفتگی از دیگر زیرمجموعههای شرکت روزنامه یومیوری است که به زبان انگلیسی منتشر میشود. روزنامه ورزشی هوشی شیمبون، یکی از پرتیراژترین نشریههای ورزشی است که با تیراژی حدود 2میلیون نسخه و با حمایت روزنامه یومیوری به چاپ میرسد. روزنامه در حال حاضر، فعالیت گستردهای را در زمینههای فرهنگی و ورزشی انجام میدهد و با راهاندازی ارکسترسمفونیک یومیوری، نمایشها و اپراها و اختصاص جوایز برای این منظور شهرتی به دست آورده است. یکی دیگر از زیرمجموعههای روزنامه یومیوری، تیم حرفهای بیسبال «یومیوری جایانت» اولین تیم حرفهای بیسبال در ژاپن است. این مجموعه علاوه بر درآمدزایی، در نهایت به جذب مخاطب و افزایش اشتراک روزنامه کمک میکند.
یکی از مهمترین ویژگیهای این روزنامه، راهاندازی سازمان افکارسنجی است که بهطور مرتب تغییر و تحولات جامعه را رصد میکند. مدیران یومیوری از طریق افکارسنجی دریافتهاند که اینترنت سبب خواهد شد تیراژ آنها طی سالهای آینده افزایش چشمگیری نداشته باشد. از اینرو سرمایهگذاری زیادی در این بخش انجام داده و خود را روزآمد نگه میدارند. صاحبان این شرکت اینترنت و روزنامه آساهی را مهمترین رقیب خود میدانند. روزنامه یومیوری که حدود 15سال قبل حداقل یک میلیون نسخه کمتر از آساهی تیراژ داشته، با سرمایهگذاری در بخش توزیع و ارتقای استراتژی فروش رقیب خود را پشت سرگذاشته است. صاحبان این شرکت معتقدند سازمان افکارسنجی، نبض تغییر و تحولات جامعه را به آنها نشان میدهد و آنها با توجه به دادههای افکارسنجی، برنامهریزی و سیاستگذاری میکنند.
2. روزنامه آساهی شیمبون
شرکت روزنامه آساهی دیگر غول رسانهای ژاپن است که روزنامه معتبر آساهی و چندین نشریه وابسته را منتشر میکند.
روزنامه آساهی همانطور که پیشتر گفته شده در سال 1879 میلادی در شهر اوزاکا تأسیس شد. در طول نزدیک به 127 سال انتشار، این روزنامه از همه جهات رشد قابل توجهی داشته است. روزنامه آساهی دفتر اصلی خود را از شهر اوزاکا به شهرهای توکیو، شیبو، ناگویا، فوکوکا و هکایدو گسترش داد. این روزنامه در حال حاضر علاوه بر شهرهای مذکور و دیگر شهرهای مهم ژاپن در هنگکنگ، سنگاپور، نیویورک، لسآنجلس، لندن و هیرلن هلند برای ژاپنیهای مستقر در آن کشورها همزمان منتشر میشود.
این روزنامه براساس باورها و شعارهای زیر منتشر میشود:
ــ منصف و بیتعصب بودن؛ در حمایت از آزادی بیان، مساعدت در ایجاد یک ملت دموکرات و تلاش برای تأمین صلح جهانی
ــ وقف خود در امور رفاهی ملت، عدالت و انسانیت؛ طرد هرگونه خشونت، فساد و رشوهخواری
ــ گزارش کردن منصفانه و بدون تعلل واقعیت؛ حفظ دیدگاه لیبرال و بدون تعصب هیأتتحریریه
ــ تقویت بردباری و تساهل در همه اوقات؛ حفظ احساس مسئولیت و رعایت حیثیت افراد بدون قربانی کردن دیگران.
روزنامه آساهی دومین روزنامه پرتیراژ در ژاپن و جهان است. این روزنامه در صبح و عصر با چند چاپ روی هم در 12 میلیون نسخه منتشر میشود که بیش از هشتمیلیون آن در صبح و بقیه در بعدازظهر انتشار مییابد. نکته جالب این است که بیش از ششمیلیون وپانصدهزار نسخه از کل شمارگان این روزنامه که بیش از 50درصد را شامل میشود در توکیو پایتخت ژاپن و بقیه در شهرهای دیگر منتشر میشود.
مطابق آمار این روزنامه، 99درصد از تیراژ روزنامه از طریق اشتراک به خانههای افراد تحویل میگردد. این روزنامه 6275نفر کارمند (5575 نفر مرد و 700 نفر زن) دارد که از این تعداد 2677 نفر تحریریه (شامل 2292 نفر مرد و 385 نفر زن) و 43 نفر نویسنده ارشد هستند. این روزنامه دارای 800 خبرنگار در داخل ژاپن است. روی هم 3200 ایستگاه توزیع برای این روزنامه فعالیت میکنند که دارای 8200 کارمند تمام وقت و پارهوقت هستند. روزنامه آساهی برای انتشار روزانه خود، از 1900 تن کاغذ، 29 تن جوهر و 1600 کامیون برای توزیع استفاده میکند. روزنامه آساهی علاوه بر دفاتر اصلی 43 دفتر عمومی و منطقهای، 246 دفتر در شهرهای ژاپن، 26 دفتر در خارج از کشور (که از این تعداد 15 دفتر در آسیا قرار دارند) و 51 خبرنگار در کشورهای خارجی دارد. این روزنامه از لحاظ ساختاری، دارای اداره طرحهای استراتژیک است که در ارتباط با مدیریت تجاری سازمان، توسعه منابع انسانی، توزیع روزنامه و نظرخواهی از خوانندگان روزنامه اقدام و برنامههای استراتژیک روزنامه را تدوین میکند. روزنامه آساهی خصوصی و مستقل است که درآمد اصلی آن از طریق حق اشتراک، چاپ آگهی، انتشار مجلات، کتاب و سایر فعالیتهای اقتصادی جانبی تأمین میشود. روزنامه آساهی یکی از بزرگترین ناشران مجلات و کتاب در ژاپن است.
این روزنامه در طول سال 500 عنوان مجله و 700 عنوان کتاب به چاپ میرساند. مطابق آمار روزنامه در سال 2004 مبلغ 5847 تریلیون ین در ژاپن خرج تبلیغات شده که از این رقم 1056 تریلیون ین مربوط به روزنامهها و بقیه مربوط به رادیو و تلویزیون و سایر رسانههاست. روزنامه آساهی توانست یک هفتم آگهیهای روزنامهها را در این سال جذب کند. همچنین روزنامه آساهی در این سال 9/406 میلیارد ین برابر با 8/3 میلیارد دلار درآمد ناشی از فروش روزنامه داشته است. روزنامه در حال حاضر دارای دو فروند جت و پنج فروند هلیکوپتر است که برای رفع نیازهای روزانه از آنها استفاده میکند. روزنامه آساهی علاوه بر انتشار چندهفتهنامه، دو هفتهنامه، مجلات و کتاب به زبان ژاپنی، یک مجله هفتگی به نام ایرا به زبان انگلیسی منتشر میکند که تیراژ و شهرت بالایی دارد. روزنامه آساهی طی قراردادی با روزنامه هرالدتریبیون، شش تا هشت صفحه را به این روزنامه میافزاید و همراه با 24 یا 28 صفحه این روزنامه هر روز در 40 هزارنسخه منتشر میکند. علاوه بر این روزنامه آساهی سالانه 90 نمایشگاه مختلف را حمایت و برگزار میکند که این نمایشگاهها حدود 50میلیون نفر بازدید کننده دارد. این روزنامه مسابقات مختلف ملی و منطقهای نیز برگزار میکند. آساهی شیمبون هماکنون در زمینه بهبود امور اجتماعی و فرهنگی، تحصیلات کودکان، ارائه سریع و دقیق روزنامه به خوانندگان از طریق شبکه توزیع مطبوعات و ایجاد مراکز روزنامه فروشی در منطقه فعال میکند و از شرکتهای مختلف در زمینه ایجاد شبکه روزنامهنگاری نیز حمایت و پشتیبانی به عمل میآورد. روزنامه آساهی، روزنامهای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، ورزشی، فرهنگی، هنری، شهری و پزشکی است. این روزنامه دارای دیدگاه روشنفکرانه و لیبرال است و در مقایسه با روزنامه یومیوری مخاطبان بیشتری نزد دانشگاهیان، دانشجویان، هنرمندان، نویسندگان و روشنفکران دارد.